Θέλω να ξαναδώ την πόρτα του ΞΕΝΙΑ ανοιχτή, να την περάσω και να ξαναζωντανέψω τις εφηβικές μου αναμνήσεις. Να ξαναπερπατήσω στις πολεμίστρες του κάστρου, να αγναντέψω το ποτάμι από ψηλά, να πιω καφέ (έχοντας χτυπήσει μόνος τον καφέ από το φακελάκι μες στο φλιτζάνι μου) στον υπαίθριο χώρο της καφετέριας του ξενοδοχείου κάτω από τα αιωνόβια πεύκα και να ακούσω ξανά τον ήχο της δεκαοχτούρας κατά την καλοκαιρινή μεσημεριανή ραστώνη. Θέλω να κυνηγήσω ξανά τις πυγολαμπίδες που κατέκλυζαν το κάστρο την άνοιξη.
Να ακούσω την χορωδία των γρύλων. Να ακούσω τις χαρούμενες φωνές των ατελείωτων πάρτι που γίνονταν στους χώρους του ξενοδοχείου. Να ξαναπαίξω ποδόσφαιρο στο χωματένιο γήπεδο ή τένις στα τσιμεντένια γήπεδά του. Να ξανανιώσω το καρδιοχτύπημα του εφηβικού ραντεβού εκεί, πίσω από το εκκλησάκι. Είχα την τύχη το σπίτι μου να είναι λίγα μέτρα από το ΞΕΝΙΑ και να τελειώσω το Δημοτικό στο κτίριο του 2ου Γυμνασίου, εκεί στο ρολόι, όπου οι χτύποι του ρολογιού ακόμη και σήμερα μας θυμίζουν ότι ο χρόνος είναι αμείλικτος εχθρός. Το κάστρο με το ΞΕΝΙΑ ήταν όλος ο παιδικός μας και μετέπειτα εφηβικός μας κόσμος. Τον ελεύθερο χρόνο εκεί τον περνούσαμε, τα πρώτα φλερτ τα ζήσαμε εκεί. Κι όταν φύγαμε για να σπουδάσουμε σε άλλες πολιτείες και επιστρέψαμε μετά στην πόλη μας, το ΞΕΝΙΑ δεν ήταν πια ζωντανό. Είχε ερημώσει και οι πόρτες του ήταν ερμητικά κλειστές. Και μέσα του είχε φυλακίσει αναμνήσεις πολλών γενεών Αρτινών. Και κάθε φορά που επέστρεφα στην πόλη, ρωτούσα γιατί δεν ανοίγουν οι πόρτες του κάστρου και δεν ξαναλειτουργεί το ΞΕΝΙΑ. Και όλοι κουνούσαν το κεφάλι τους απογοητευμένοι και προδομένοι από την αδιαφορία όλων των αρμόδιων.
Το επισκέφτηκα πρόσφατα
Και έξαφνα μαθαίνω ότι η δημοτική αρχή, δεν ξέρω πώς και γιατί, αποφάσισε να ανοίξει το ΞΕΝΙΑ. Να δώσει τη δυνατότητα σε έναν επιχειρηματία να εκμισθώσει το χώρο, να ανακαινίσει το ξενοδοχείο με στόχο την επαναλειτουργία του. Στην αρχή ενθουσιάστηκα. Σε δεύτερο χρόνο θέλησα να ενημερωθώ.
Σχετικά με την αποκατάσταση και αξιοποίησή του έχει ξεκινήσει μεγάλος διάλογος όχι μόνο από τις εφημερίδες αλλά και από τους κατοίκους, δείγμα του μεγάλου ενδιαφέροντος για το μέλλον του ΞΕΝΙΑ.
Θεωρώ όμως ότι δεν μπορεί να γίνει συζήτηση για το ΞΕΝΙΑ, εάν δε λάβουμε υπόψη 4 διαφορετικές παραμέτρους.
Α. την οικονομική, που σχετίζεται με το ξενοδοχείο
Β. την ιστορικότητα του χώρου
Γ. τον πολιτισμό (θεατράκι κλπ)
Δ. το περιβάλλον- πράσινο του κάστρου.
Ξεκινώντας από την πρώτη παράμετρο, πρέπει να πούμε ότι είναι από τα λίγα ξενοδοχεία της Ελλάδας που βρίσκεται σε έναν μοναδικό ιστορικό χώρο (μεσαιωνικό κάστρο), με τέτοια θέα απ’ όλα τα δωμάτια και με τέτοιο περιβάλλοντα χώρο (πολλά δέντρα και πράσινο).
Ο επιχειρηματίας που θα επενδύσει στην ανακατασκευή του ξενοδοχείου και του περιβάλλοντος χώρου (καφετέρια, χώρος εκδηλώσεων ) είναι δεδομένο ότι δεν θα κερδίσει μόνο από την ενοικίαση των δωματίων αλλά και από τις εκδηλώσεις που θα πραγματοποιούνται στις αίθουσες του ξενοδοχείου (γάμοι, βαφτίσια) και τη λειτουργία της καφετέριας. Εδώ θα τονίσω ότι σημαντικό είναι στον ιδιώτη επενδυτή που θα βρεθεί (αν βρεθεί τελικά) να επενδύσει, να μη δοθούν εν λευκώ τα κλειδιά του κάστρου. Ιδιωτικοποίηση μεν αλλά με ελεύθερο τον περιβάλλοντα χώρο για τους πολίτες. Στη βάση αυτή λοιπόν θα μπορούσε ο Δήμος σε συνεργασία με Συλλόγους ή εθελοντικές ομάδες να αναλάβουν τη διοργάνωση δράσεων στον περιβάλλοντα χώρο (όλο το κάστρο έχει έκταση 33350 τ.μ, το 87% καλύπτεται από πράσινο) που θα περιλαμβάνουν συν τοις άλλοις και επισκέψεις σχολείων, με στόχο την ευαισθητοποίηση των μαθητών και των πολιτών, την καλλιέργεια βοτάνων, τη συντήρηση του πρασίνου καθώς και την ανάδειξη της ιστορικότητας του χώρου. Θα μπορούσαν επίσης να δημιουργηθούν διάδρομοι για περπάτημα και τζόκινγκ, χώροι ξεκούρασης για τον πολίτη, κιόσκια για μελέτη και πικ-νικ αλλά και άνοιγμα της βόρειας πύλης και σύνδεση με την παραποτάμια ζώνη. Να πού θα μπορούσαν να κατευθυνθούν τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, που ίσως χαθούν, εάν δοθεί σε ιδιώτη το ΞΕΝΙΑ.
Είναι ιστορική στιγμή για το Δήμο να πάρει τις σωστές αποφάσεις για τη μελλοντική βιωσιμότητα του ΞΕΝΙΑ και γενικότερα του κάστρου.
Να μην έχει απέναντί του τον ιδιώτη επενδυτή αλλά με διαφάνεια και με καθορισμένους όρους, ώστε να προστατευθεί το συμφέρον του πολίτη, να συνεργαστεί μαζί του και να παραδώσουν στο λαό της Άρτας, αν όχι ένα ΞΕΝΙΑ από τα παλιά, ένα καλύτερο, λειτουργικότερο ΞΕΝΙΑ –κάστρο του μέλλοντος.
Εξάλλου, γι’ αυτούς που πρότειναν να γίνει το ΞΕΝΙΑ Πολιτιστικό Κέντρο, υπάρχουν κι άλλοι χώροι που θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν από ευρωπαϊκά κονδύλια, όπως το αρχοντικό Παπακώστα (διαβάστε στις παρακάτω σελίδες αφιέρωμα).
Τέλος θα ήθελα να επισημάνω ότι παρόλο που είμαι υπέρ της παραχώρησης των ιστορικών χώρων για πολιτιστικές εκδηλώσεις, ιδιαίτερα για το ΞΕΝΙΑ, πρέπει να υπάρχει επιλογή εκδηλώσεων ορισμένου χαρακτήρα στο χώρο των παλαιών φυλακών (ιτς-καλέ, ακρόπολη του κάστρου), οι οποίες θα σέβονται τη μοναδικότητα και ιστορικότητα του χώρου. Sorry παιδιά, λατρεύω τη ροκ αλλά δεν ταιριάζει σε έναν τόσο περιορισμένο και κλειστό χώρο, να δίνονται τέτοιες συναυλίες. Και η Αρχαιολογία κακώς τις επιτρέπει -Το παραλίμνιο είναι μία καλή εναλλακτική-.
Το θεατράκι του κάστρου πρέπει να μεταφερθεί σε άλλο χώρο και ο χώρος να συντηρηθεί και να αποδοθεί στους επισκέπτες σαν κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς αυτού του τόπου. Μέχρι να γίνει αυτό, καλό θα ήταν να παραχωρείται για εκδηλώσεις όπως κλασική μουσική, ποιοτικό θέατρο, εικαστικές εκθέσεις.
Το ΞΕΝΙΑ είναι πολύ σημαντικό για την πόλη. Είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της και είναι απαράδεκτο μικροπολιτικές σκοπιμότητες να το εμποδίζουν να ξαναγίνει αυτό που έπρεπε από παλιά να είναι, το ΞΕΝΙΑ της καρδιάς μας.
