Ξεκινώντας από το Γεφύρι προς τη Γραμμενίτσα, περνώντας το εργοστάσιο της ΙΟΝ, στα 2,5 χιλιόμετρα στη δεξιά πλευρά υπάρχει ταμπέλα που σε καθοδηγεί. Λίγα μέτρα μετά ξεπροβάλλει το εγκαταλελειμμένο αυτό μνημείο, κομμάτι της ιστορίας της πόλης από την οθωμανική κυριαρχία.
Κτίστηκε στο δεύτερο μισό του 15ου αιώνα από τον Φαΐκ Πασά, τον πρώτο Τούρκο διοικητή της πόλης, ο τάφος του οποίου βρίσκεται στον προαύλιο χώρο. Το τζαμί κατασκευάστηκε με υλικά από διάφορα άλλα αρχαία μνημεία και εκκλησίες της ευρύτερης περιοχής.
Ο Φαΐκ Πασάς κατασκεύασε επίσης ένα ιμαρέτ, δηλαδή ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα και φιλοξενούσε φτωχούς, ορφανά και ταξιδιώτες ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, ηλικίας ή οικονομικής κατάστασης ( ερείπιά του βρίσκονται σήμερα στην περιοχή )
Εκτός από το πτωχοκομείο, το κτιριακό συγκρότημα γύρω από το τζαμί, περιελάμβανε έναν μεντρεσέ (είδος μουσουλμανικής ιερατικής σχολής), ένα χάνι και ένα χαμάμ. Τούρκος περιηγητής του 17ου αιώνα αναφέρει και την ύπαρξη οικισμού γύρω απ' το τζαμί, με αρκετά σπίτια με κήπους και αμπέλια. Στη γύρω περιοχή οι αρχαιολογικές ανασκαφές ανέδειξαν και ένα νεκροταφείο.
Εξαιτίας του ιμαρέτ, η περιοχή πήρε το όνομα «Μαράτι».
Στην Επανάσταση του 1821, όπως μας περιγράφει ο Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του, οι Οθωμανοί προκάλεσαν σημαντικές ζημιές στην προσπάθειά τους να απωθήσουν του Έλληνες οπλαρχηγούς Καραΐσκάκη και Μπότσαρη που είχαν ταμπουρωθεί με 300 άντρες.
Γράφει χαρακτηριστικά: “Και µέσα εις το τζαµί εκλείστη ο Καραϊσκάκης κι' ο Μάρκος και πολέµησαν γενναίως τους Τούρκους, και γύρισαν και οι νικηµένοι οι εδικοί µας κι' όλοι συνφώνως µε του τζαµιού κάµαν έναν µεγάλον σκοτωµόν των Τούρκων και τους βάλαν εις την 'Αρτα. Τις 16 ήρθαν από το Μαράτι εις τον Αγηλιάν, οπού 'µαστε εµείς, ήρθε ο Φωτοµάρας, ο Καραϊσκάκης, ο 'Αγος κι' άλλοι Τούρκοι δικοί µας και κάµαν συνφώνως σκέδιον µ' εµάς να διορίσουνε από το Μαράτι τρακόσους να πιάσουνε τους Μύλους της 'Αρτας, οπού 'ναι απόξω από την 'Αρτα, εις την άκρη την χώρα, και το ονοµαζόµενον Μουχούστι, οπού 'ναι πλησίον εις τους Μύλους...”
Πορτοκαλιές, λεμονιές, ελαιόδεντρα αλλά και πολλές φουντουκιές υπήρχαν άφθονες γύρω από το τζαμί, όπως μας ενημερώνουν περιηγητές του 18ου αιώνα.
‘Όταν η Άρτα ενσωματώθηκε στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, το Ιμαρέτ μετατράπηκε σε εκκλησία αφιερωμένη στον Αγ. Ιωάννη το Ρώσο, ενώ 2 χρόνια πριν την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ανακηρύχθηκε σε διατηρητέο ιστορικό μνημείο.
Αρχιτεκτονικά το τζαμί ανήκει στα τζαμιά τύπου Α, διαθέτει δηλαδή μία απλή μονόχωρη αίθουσα προσευχής με τρούλο, με τετράγωνη κάτοψη και πλευρά διαστάσεων 11,50 μέτρων και έναν μιναρέ στη βόρεια πλευρά του, στηριγμένο επάνω σε τετράγωνη βάση.
Σήμερα ο χώρος αποπνέει θλίψη, αφού το κτίριο έχει εγκαταλειφθεί τόσο εσωτερικά, όσο και εξωτερικά, ενώ τα εθνικιστικά συνθήματα (fuck Islam, fuck Turkey) και η τοποθέτηση της ελληνικής σημαίας (λες και είναι βραχονησίδα και αμφισβητείται η εθνική κυριαρχία του), αν μη τι άλλο προσβάλλουν την πλούσια ιστορία της πόλης, που τα μνημεία της αποτυπώνουν το πέρασμα των διαφόρων πολιτισμών κατά τη διάρκεια των αιώνων.
