Η ταπεινότητά του ήταν τέτοια που δυστυχώς οι άλλοι μοναχοί την μπορώντας να κατανοήσουν την αγιότητά του , τον περιγελούσαν.
Η εμφάνιση όμως δύο θαυμάτων από τον Άγιο άλλαξε αμέσως την εικόνα που είχαν οι άλλοι γι’ αυτόν.
Σύμφωνα με το πρώτο θαύμα έγινε αντιληπτός από τους συν μοναχούς στο μοναστήρι όταν επέστρεψε σ’ αυτό από ένα ξερονήσι όπου βρισκόταν πάνω στο ράσο του που το χρησιμοποίησε ως βάρκα.
Κατά το δεύτερο θαύμα , έπειτα από προσευχή του απέκτησε γενειάδα μέχρι το έδαφος παρά το γεγονός ότι ήταν σπανός.
Δεν είναι ακριβής ο χρόνος της κοίμησής του. Πάνω από το τάφο του έκτισαν ναό προς τιμήν του.
Η μνήμη του εορτάζεται στις 12 Ιουνίου
(αποσπάσματα από το βιβλίο “ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ” του Κων/νου Ηρ.Δεσπότη-Εκδόσεις Παρακαταθήκη- Θεσσαλονίκη 2009- β΄ έκδοση)
Το παρεκκλήσιο του Αγίου Ονουφρίου
Πρόκειται για πολύ μικρή θολωτή βασιλική της οποίας τα αετώματα στην ανατολική και δυτική πλευρά υπερυψώνονται απ’ τη δίκλινη κεραμωτή στέγη για λόγους αισθητικής. Τιμάται στη μνήμη του μοναχού Ονούφριου που ασκήτεψε εκεί ως την κοίμηση του (το 1780) και ενταφιάστηκε στο εσωτερικό του ναΐσκου.
Ως προς το χρόνο κατασκευής του παρεκκλησίου δε γνωρίζουμε αν το ίδρυσε ο ίδιος ο Όσιος Ονούφριος ή αν πρόκειται για παλαιότερο κτίσμα, το οποίο επειδή συνδέθηκε με τη ζωή του Οσίου όπου πήρε και το όνομά του. Πιθανότερη είναι η δεύτερη εκδοχή και μάλιστα χωρίς να αποκλείεται η βυζαντινή προέλευσή του. Στην τοιχοποιία του χρησιμοποιήθηκαν ακανόνιστοι λίθοι και πλίνθοι με μόνη εξωτερική διακόσμηση μια οδοντωτή ταινία στα γείσα των αετωμάτων. Το υπόστεγο είναι σύγχρονη κατασκευή εσωτερικά το εκκλησάκι είναι γεμάτο τοιχογραφίες με εμφανή τα τραύματα όχι τόσο του χρόνου όσο και σύγχρονων βανδαλισμών.
Στις τοιχογραφίες εικονίζονται ολόσωμοι άγιοι, στη μέση στηθάρια αγίων και πάνω σκηνές απ’ το εορτολόγιο. Δε γνωρίζουμε το χρόνο κατασκευής τους, αλλά πιθανότατα έγιναν συγχρόνως με τον βυζαντινό ναό της Παναγίας, δηλαδή τον 17ο αιώνα, γεγονός που ενισχύει την άποψη ότι το παρεκκλήσι προϋπήρχε του Οσίου Ονούφριου.
Το παρεκκλήσι του Οσίου Ονουφρίου συνδέθηκε άρρηκτα με την ιστορία του βυζαντινού μνημείου και γι’ αυτό θεωρείται αναπόσπαστο οργανικό του μέλος.
