Περάστε κόσμε. Περάστε. Εδώ βλέπετε τα μεγάλα ξενοδοχεία της Νέας Υόρκης. Ανεβαίνετε χορτάτοι κατεβαίνετε νηστικοί!!!
Άρτα. Σεπτέμβρης 1937 ή 38 δε θυμάμαι καλά μια και ο πνευματικός καταρράκτης από τον οποίο υποφέρω τα τελευταία χρόνια με εμποδίζει να βλέπω εντός μου.
Μουχούστη. Ο έστιν εμποροζωοπανήγυρη. Στην πλατεία Κιλκίς τσαντηρώνανε κάθε είδους, γυρολόγοι, ψιλικατζήδες, παγωτατζήδες, τσαρλατάνοι, μάγοι, ταχυδακτυλουργοί, ζογκλέρ, έντιμοι ου μην και απατεώνες και προσφέρανε θέαμα και εμπόριο υπαίθριο ή στεγασμένο σε σκηνές όπως η ασώματος κεφαλή ή το κορίτσι λάστιχο που διπλωνότανε –κουλουριαζότανε κι έβγαζε το κεφάλι της ανάποδα μέσα από τα πόδια της!!!
-Ούι πως το καν`;
Παστέλι, χαλβάς, παγωτό, πασατέμπο δυο δεκάρες το ρακοπότηρο, στραγαλοφύστικα και φυσικά το θεαματικότερο και γευστικότατο μαλλί της γριάς. Σε αυτοσχέδιους πάγκους δαχτυλιδάκια, βραχιολάκια, σταυρουλάκια με αλυσιδίτσα, κολιέ, κραγιόν, πούδρες και κολόνιες μέσα σε γυάλινα δοχεία με μια βρυσούλα από κάτω και μπριγιόλ να γυαλίζουν και να κολλάνε τα μαλλιά. Κομπολογάκια και αλυσιδίτσες για τα κλειδιά τις οποίες παίζανε στο χέρι οι μάγκες.
-Ίσα ρε !!!
Οι πιο μεγάλοι, στη βόλτα κρατάγαν επιδεικτικά ή είχαν παραμάσχαλα την εφημερίδα να δείχνουν ότι είναι μορφωμένοι και διαβάζουν «Καθημερινή» ή το «Εμπρός» δε θυμάμαι πια άλλη! ( Αρτινή κυκλοφορούσε ο « Ελεύθερος λόγος» του Γιάννη Παπαβασιλείου για ένα διάστημα και Δημάρχου της Άρτας μεταπολεμικά)
Ο Βασίλης ο Τσολίας που είχε τον μοναδικό κινηματογράφο ανέβαζε καινούργιο έργο κάθε εβδομάδα.
-Τι είναι το έργο που παίζει σήμερα κυρ`Βασίλη;
-Κολοθόθ ( ήταν λίγο ψευδός) υπερπαραγωγή.
Εκεί είδαμε τους «Άθλιους» του Ουγκώ με τον Χάρυ Μπορ και τον «Μαύρο αετό» (δηλαδή τον μετέπειτα σε ομιλούσα Ζορό) σε βουβό φιλμ Και φυσικά Φρανγκεστάιν βουβό κι αυτόν!
Αργότερα -νομίζω το 1939-άνοιξε και άλλος κινηματογράφος το «Τιτάνια» επί της Βασιλέως Πύρρου –μοντέρνος αμφιθεατρικός που άρχιζε πάντα με Σινεάκ της Φοξ Μούβιτον Νιούς σε ομιλούντα πλέον και είδαμε τον Νέλσον ¨Εντυ με τη Ζανέτ Μακντόναλτ (τραγουδούσαν το περίφημο Ροζ Μαρί) που όμως επιτάχτηκε με τον πόλεμο για τις ανάγκες του στρατού κι έκλεισε οριστικά. Εκεί είχαμε δει και τον Φρεντ Άστερ με την Τζίτζερ Ρότζερς που χορεύανε κλακέτες. Και το πιο ωραίο τον Ταρζάν με τον Τζόνυ Βαϊσμίλερ (Μι Τζέιν γιου Ταρζάν) Και ακόμη Φρανκενστάιν ομιλούντα αυτή τη φορά με τον Μπόρις Καρλόφ!
Περάστε κόσμε να δείτε τους καταρράχτες του Νιαγάρα και τη ζούγκλα της Αφρικής. Ήτανε το Βιού Μάστερ με μία δραχμή. Πιο πέρα ήταν υφαντά –κουρτίνες και κυρίως φλοκάτες. Άσπρες, κόκκινες πορτοκαλί!!!
Ενώ τα γραμμόφωνα εκείνα με το χωνί και το σκύλο-χις μάστερς βόις-παίζανε στη διαπασών τη «Ριρίκα». Το σπουδαίο βέβαια ήταν η ασώματος κεφαλή!
-Ούι τ`ν είδες μωρέ. Είνι κομμένο του κεφάλι. Πως γίνιτι;
Γυρίζαμε γύρω- γύρω τη σκηνή όπου μέσα ήταν το θαύμα , μήπως ανακαλύψουμε το μυστήριο. Τίποτε!
Παραταγμένα κατά μήκος του πεζοδρομίου ήτανε τα φρούτα. Σύκα, αχλάδια, Συκομαϊδες τζάνερα, ροδάκινα και …μπλίκοκα (προφανώς τα μελίκοκα) τα οποία πουλάγανε με το ρακοπότηρο μισή δραχμή και που τα αγοράζαμε για να πετάμε στην τάξη –είχαν από την 1η Σεπτέμβρη ανοίξει τα σχολεία-με τούφες. Φόβος και τρόμος . Όποιος από τους νεώτερους δε θυμάται ή δεν έφτιαξε τούφα να πετάξει στη τάξη μπλίκοκα δεν είναι Αρτινός και με το συμπάθειο!!!
Μουχούστης Άρτα 1938 .
Σκεφτομαι τον Αλεξανδρινό «Τι γρήγορα που πέρασεν η ώρα …τι γρήγορα που πέρασαν τα χρόνια»
Κοιτάζω συχνά το ημερολόγιο. Δε μπορώ να καταλάβω πως γίνεται και ξεφτίζουν τόσο γρήγορα τα φύλλα του. Κλείνω την πόρτα, τα παράθυρα μη τάχα και φυσάει ο αγέρας και τα ξεφυλλίζει.
Όχι λέει η φωνή-μέσα μου. Δεν είναι ο αγέρας. Είναι ο χρόνος που στο τρεχαλητό του παρασέρνει ότι βρει. Ακόμα και τα ημερολόγια και που δε χαμπερίζει ούτε τις τούφες με τα μπλίκοκα !!!
Σταύρος Ιντζεγιάννης
