Διαβάζω τους τελευταίους μήνες για την επιθυμητή τουριστική ανάπτυξη της Άρτας και μου μοιάζει σαν πρωταπριλιάτικο αστείο. Με ένα κάστρο ανεκμετάλλευτο και εγκαταλελειμμένο να ρημάζει, με ένα ποτάμι απομακρυσμένο από την πόλη και χωρίς να έχει ακόμα οριοθετηθεί η κοίτη του (κάτι που έπρεπε να γίνει πριν πάρα πολλά χρόνια), με έναν δυνάστη πάνω απ’ τα κεφάλια μας (βλέπε φράγμα Πουρναρίου), που ανοιγοκλείνει τις στρόφιγγες του νερού, όποτε του «καπνίσει», χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τις ιδιαιτερότητες της πόλης και του κάμπου, με έναν Αμβρακικό πανέμορφο και μοναδικό, αλλά χωρίς καμία τουριστική υποδομή (πάντα ήπια σαφώς), με ούτε ένα αξιόλογο ξενοδοχείο μέσα στην πόλη, χωρίς οργάνωση, χωρίς υποδομές, χωρίς επαρκή εστιατόρια, όπου ο επισκέπτης θα μπορούσε να γευθεί τα τοπικά εδέσματα. Και γιατί να προτιμήσω την Άρτα, θα σκεφτεί ο μελλοντικό επισκέπτης, όταν σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων υπάρχουν τα Γιάννενα, με αξιόλογα ξενοδοχεία, από πολυτελείας μέχρι παραδοσιακά μέσα στην πόλη; Με αξιόλογα ιστορικά αξιοθέατα, από τη λίμνη με το νησάκι που αγκαλιάζεται από την πόλη, από το κάστρο τους και τα ιστορικά κτίρια που σώζονται ακόμη, μέχρι τις εναλλακτικές για νυχτερινή ζωή και φαγητό. Κι αν είναι καλοκαίρι, γιατί να μην προτιμήσει την Πρέβεζα, με τα εκατοντάδες καταλύματα, με το όμορφο ιστορικό κέντρο, δίπλα απ’ τη θάλασσα, με τις πολλές καταγάλανες παραλίες της και την έντονη νυχτερινή ζωή; Γιατί να σταματήσει στον Άραχθο για να κάνει μία βουτιά;;; πού άραγε να υπάρχει κάποιο τέτοιο μέρος εδώ στην Άρτα; Ενώ αντίστοιχα λίγα χιλιόμετρα από την Άρτα υπάρχει ο Αχέροντας, όπου μπορεί να ζήσει το μύθο για τον Άδη και το πέρασμα στον κάτω κόσμο; Να κάνει καγιάκ, ιππασία, αλλά και να κολυμπήσει στο κομμάτι εκείνο του ποταμού που θυμίζει πισίνα. Αλλά αν θελήσει να συνεχίσει σε αλμυρό νερό, οι πανέμορφες παραλίες τις Πάργας είναι πολύ κοντά. Ακόμη και στον Αχελώο (έβλεπα αφιέρωμα στην ΕΡΤ2) υπάρχει ένας παρόμοιος χώρος, όπου οι επισκέπτες μπορούν να κολυμπήσουν, να κάνουν βουτιές από έναν αναβατήρα ή να δροσιστούν κάτω από την πέργκολα με φύλλα φτέρης που έχει κατασκευάσει ένα αναψυκτήριο δίπλα στο ποτάμι. Εξάλλου μη γελιόμαστε, με το που πιάνουν οι ζέστες, ένα μικρό ποσοστό κατευθύνεται στο Μενίδι για μπάνια και η πλειοψηφία των συμπολιτών μας προτιμά τις παραλίες της Πρέβεζας και του Ιονίου γενικότερα.
Δεν ξέρω ποιο τουριστικό προϊόν μπορεί να προβάλει η Άρτα; Ακούω για θρησκευτικό τουρισμό, μιας και έχει πολλές βυζαντινές εκκλησίες. Μάλλον η Άρτα, στο γενικότερο κάδρο της τουριστικής Ηπείρου, μόνο μία ημερήσια εκδρομή μπορεί να προσφέρει, δηλαδή να εντάξουν τα τουριστικά γραφεία επίσκεψη στις βυζαντινές εκκλησίες του νόμου ή βόλτα στον Αμβρακικό για παρατήρηση των σπάνιων πουλιών που φιλοξενεί ο προστατευόμενος αυτός υδροβιότοπος. Και αυτό με πολλή δυσκολία και πολύ κόπο. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να κρατήσεις τον επισκέπτη στην πόλη, όταν δεν έχεις κάτι άλλο να του προσφέρεις. Το ξέρετε ότι η Άρτα είναι μία από τις λίγες πόλεις στην Ελλάδα που δεν συμπεριλαμβάνεται στους δρόμους του κρασιού; Ότι δε συμπεριλαμβάνεται ούτε μία τοπική ποικιλία(αν υπάρχει); Για να δοκιμάσει λοιπόν ο τουρίστας το ηπειρώτικο κρασί, θα πάει στη Ζίτσα, όπου ο συνεταιρισμός συναγωνίζεται με τον Γκλίναβο στις ποικιλίες και την ποιότητα. Θυμάμαι κάποτε είχαν έρθει κάποιοι φίλοι μου Ιταλοί (λατρεύουν τα οστρακοειδή) και παρόλο που ήταν η εποχή τους, δεν υπήρχε ούτε ένα εστιατόριο στο νομό Άρτας, όπου θα μπορούσες να γευτείς τα νόστιμα αυτά εδέσματα. Και δε μιλάω για τις πίνες-τα τεράστια αυτά οστρακοειδή - που επιτέλους πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να αρχίσουν να αλιεύονται ξανά (έχει απαγορευτεί η αλιεία τους) έστω και σε ελεγχόμενη ποσότητα.
Να έρθει ο επισκέπτης να δει τι; Να δει το «μχουστ» με τις παράγκες από τσίγκο και τις λινάτσες, να προστατεύουν απ’ τον ήλιο και την κακοκαιρία; Και να αγοράσει τι; Φθηνές κάλτσες ή κατσαβίδια και διάφορα άλλα ευτελή πράγματα; Ή να σταματήσει στο εγκαταλελειμμένο Παραλίμνιο να ταΐσει τις πάπιες και να «περπατήσει» στο νησάκι της λίμνης που… απαγορεύεται η είσοδος;
Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξος, απλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Ο Δήμος Άρτας και αυτή τη χρονιά κατέγραψε στον προϋπολογισμό του ένα σημαντικό κονδύλι για την προώθηση του τουρισμού στην πόλη.
Μήπως είναι βαρέλι χωρίς πάτο; Μήπως χρειάζεται ένα σχέδιο κινητοποίησης της δημοτικής αρχής, της Περιφέρειας, των πολιτών, της επιστημονικής κοινότητας της πόλης, των επιχειρηματιών, της Εκκλησίας, κάτι σαν σχέδιο Μάρσαλ για την τουριστική ανάπτυξη, ένα σχέδιο συγκεκριμένο, με καθορισμένα κονδύλια και στόχους.
Και πάλι όμως και να συμβούν όλα αυτά, δεν πείθομαι ότι μπορεί να αποφέρει τη ζητούμενη τουριστική ανάπτυξη, γιατί το brandname «Άρτα» είναι δύσκολο να πουλήσει με τα σημερινά δεδομένα και με τις ανταγωνιστικές όμορες περιοχές.
